dinsdag 22 augustus 2017

Geradicaliseerde kleuters in België.

Gisteren las ik een bericht op twitter, dat kleuters in het plaatsje Ronse in België geradicaliseerd zijn. Juffen zouden de alarmklok hebben geluid.

Hoe is dat mogelijk?
Waarschijnlijk omdat het daar nog mag!!!

Ik heb jaren op openbare basisscholen in de stad gewerkt, waar ik destijds al soortgelijke dingen meemaakte. In 1998 kreeg ik een vaste aanstelling op een O.B.S. Deze school was voor ca 50% Nederlands en de rest bestond uit Turken en Marokkanen en een enkele verdwaalde Surinamer. Hierbij moet worden opgemerkt, dat de aanwas bij de kleuters/groep 1 vnl. uit (onaanspreekbare) Turken en Marokkanen bestond. Er kwamen steeds minder nieuwe Nederlandse kinderen op die school. Met iedere jaargang werd het percentage autochtonen minder en allochtonen groter.

In die tijd werden de Nederlandse kinderen al gepest en bedreigd; vaak vanwege hun broodbeleg of omdat ze een hond hadden maar vnl. omdat ze heidenen waren: kaffirs! In mijn klassen heb ik dit vaak aangekaart en gezegd, dat ik dat soort dingen niet zou dulden in mijn klas. Op teamvergaderingen heb ik er gewag van gemaakt maar men vond het niet interessant! Kinderen die een tijdje gepest worden, gaan naar een andere school en daarom verdwenen ook de laatste NL'se kinderen.

Onze -nu- voor 99% uit moslims bestaande school ging fuseren met een andere OBS in de buurt. Deze school was grotendeels 'wit' zodat na de fusie de verhouding weer ongeveer fifty fifty was. De geschiedenis herhaalde zich. Binnen vier jaar was de bevolking van onze nieuwe school weer volledig islamitisch. Het kwam door meer allochtone aanwas bij de kleuters en Nederlandse kinderen, die vertrokken naar een andere 'witte' school. Ook al was die dan wat verder weg, de mensen hadden het ervoor over! Hun kinderen kwamen vaak huilend thuis en wilden niet meer naar school. Als leerkracht stond je ook machteloos: hoe vaak je hier ook aandacht aan besteedde, ze deden het dan gewoon in 't geniep; na school of als je ergens anders mee bezig was. Met een schoolleiding die er niet achter stond, moslimkinderen hierop aan te spreken, stond je er ook alleen voor. Een Nederlands kind konden ze wel missen maar niet die honderden moslims!!!

Al met al dus heel oud nieuws... misschien dat het nu pas in België gebeurt... maar hier is het al decennia aan de gang! Zelfs bij de kleuters!

vrijdag 11 augustus 2017

Geloof jij in spoken? Anekdote van tussen 1993 en 1998


Nadat ik op de islamitische school was ontslagen, ging ik weer terug de vervangpool in. De onderstaande (waargebeurde!!!) anekdote vond ik bij het opruimen van mijn pc. Ik heb het geschreven op 12 sept. 2008 als ingezonden stuk naar dagblad Trouw, waar een voorstander van boerka's betoogde, dat hun kinderen trauma's oplopen, als mama geen boerka mag dragen. Ik herinnerde mij het gebeurde van zeker 10 jaar daarvoor want het was vóór mijn vaste aanstelling op een andere OBS.

Het volgende heb ik meegemaakt (tussen 1993 en 1998): 


Ik werkte op deze school als inval-leerkracht. Ik stond in de gang de kinderen op te wachten en vlak bij mij stonden twee jongetjes (6 of 7 jaar). Het ene jongetje kijkt plotseling verschrikt en zegt tegen het andere jongetje: "geloof jij in spoken?". "Nee, tuurlijk niet", zegt het andere jochie. "Kijk dan maar eens achter je", wijst het eerste jongetje met een bleek snoetje en met een vinger, die amper durft te wijzen. Ik keek ook om, om te kijken waar het kind zo van geschrokken was. Daar stonden dus twee dames (mag je hopen) in witte gewaden. Er was helemaal niets te zien van hun gezicht. Alleen maar witte omhulsels! 


Mogen onze kinderen wel een trauma oplopen?


Dit was mijn reactie op de site van Trouw, waar iemand het opneemt voor de niqaab - en boerkadraagsters. Hun kinderen zouden trauma’s oplopen als deze kledingstukken verboden worden. Jammer genoeg is de pagina niet meer te vinden.http://www.trouw.nl/nieuws/politiek/article1849478.ece

woensdag 19 juli 2017

En wij mogen verrekken!

Het wordt me steeds duidelijker wat er gaande is! Onze regeringen (Europese regeringen op een paar na) zijn er helemaal niet voor ons! Ze doen niet anders, dan stug doorgaan met ons-vijandige-vreemdelingen binnen halen. Iedere dag de beelden op tv van die 'arme bootvluchtelingen', die binnen worden gehaald door organisaties, die daar grof aan verdienen. Niet dat ze dat erbij vertellen. Natuurlijk niet, want de waarheid vertellen... daar gaat het niet om.

Wij zijn overgeleverd aan de heidenen; in dit geval islamieten en links volk. Ik waarschuw al minimaal 25 jaar voor de gevolgen van islamisering. In plaats van minder is het steeds erger geworden. En kon je er vroeger nog weleens iets over zeggen in het openbaar... laat dat tegenwoordig maar uit je hoofd!!! Want dat kan je duur komen te staan.
Het is nou eenmaal de bedoeling, dat wij (hier in Europa) alle vreemdelingen opnemen, wel islamitische natuurlijk.

Wat zou daaraan ten grondslag liggen? Ik denk zelf, dat ze afwillen van de mondige burger. Vroeger, in de tijd van mijn opa en oma waren de gewone mensen niks waard. Ze werkten zich een ongeluk en gingen er vaak voortijdig aan dood. Of omdat er ziekten en of armoe heersten.
Voor de machthebbers was dat erg fijn: houd het volk, lid van de een of andere kerk dom en laat ze net niet doodgaan (of net wel) maar houd ze op die manier onder de duim.

Toch kwam er een tegenbeweging op gang, zeg maar na de oorlog. Er kwamen voorvechters van gelijke rechten en men vond, dat iedereen, ook meisjes, moest kunnen studeren. De pil deed z'n intrede waardoor meisjes onafhankelijk werden. De Mammoetwet kwam en zodoende konden ook de kinderen van de koekenbakker en de putjesschepper een diploma halen. Er volgde een ontkerkelijking. Het volk werd mondiger en slimmer. Ook hún kinderen gingen weer naar school en inmiddels had (bijna) iedereen een redelijk welvarend bestaan opgebouwd. Er werden heel wat 'rechten' verworven en bijna iedereen kon er 'gratis' van meeprofiteren. Tegelijkertijd zag je dat mensen gingen protesteren en demonstreren en burgerlijke ongehoorzaamheid deed z'n intrede. Ik weet het; dit is alles een beetje kort door de bocht maar zo is het wel ongeveer gegaan.

De machthebbers van Europa houden er niet van: teveel macht bij het volk!
Ik persoonlijk denk, dat ze al die moslims hier hebben gehaald om het volk onder de duim te houden. Het duurt niet lang meer eer ze het helemaal voor het zeggen hebben, onder het toeziend oog van  onze leiders. Iedere dag landen er bootladingen vol aan de kusten van zuid-Europa, zodat hun groep dagelijks versterkt wordt.  Enerzijds de fundamentalistische moslim en de gewone moslims, die beantwoorden aan de roep van de islam; anderzijds de over het algemeen domme, met laag I.Q. gemeubileerd bovenkamertje, Afrikanen, die goed geschikt zijn als leger. De zogenaamde vluchtelingen, die massaal toestromen zijn bijna allemaal mannen! Dit volk schrikt niet terug voor verkrachtingen en moorden. Europese vrouwen zullen worden ingelijfd, niet goedschiks, dan maar kwaadschiks, zoals ze dat ook in hun eigen contreien doen. Berucht is het verhaal van de 300 christenmeisjes die in Afrika door Boko Haram ontvoerd werden. Nu ze gehersenspoeld zijn, worden ze af en toe vrij gelaten met de bedoeling, zoveel mogelijk slachtoffers te maken. Vele meisjes hebben daar al kinderen gekregen en blijven er. Zo zal het hier ook gaan!

Daarmee heeft een handjevol leiders de handen vrij, om te doen en laten wat ze willen: Meer macht in een groot continent, Europa dus. Dit als tegenhanger voor Amerika, Rusland en China.

Ik hoop echt dat ik ongelijk heb maar ik ben er bang voor, dat dat niet zo is!

dinsdag 4 april 2017

Mijn periode op de islamitische school, 25 jaar geleden

Sinds een tijdje 'zit' ik op Twitter en daar liet ik me ontvallen, dat ik 25 jaar geleden op een islamitische school heb gewerkt en sindsdien volledig anti-islam ben.

Medetwitteraars vroegen mij, een tipje van de (islamitische) sluier op te lichten.
Omdat zulks niet kan op een medium als twitter, besloot ik mijn relaas hier op te schrijven. Dit was ik al zolang van plan maar het kwam er nooit van wegens tijdgebrek door een baan in het onderwijs. Een kleine twee jaar geleden ben ik eruit gestapt met een regeling voor oudere leerkrachten, die niet meer matchen met het onderwijs. Mijn beste beslissing ooit!


Hier mijn verhaal.
Eind 1989 ging ik als herintreder aan het werk in het basisonderwijs. De kinderen waren inmiddels wat groter maar het belangrijkste was wel, dat er wat geld in het laatje zou komen. Steevast hielden we aan het eind van het salaris, een stuk maand over! Een vaste baan zat er in die tijd nog niet in maar als invalster was ik verzekerd van regelmatige vervangingen, zowel korte als lange. Na een tijd heb je dan recht op ww en die vroeg ik dus aan voor die periodes, dat ik niet werkte, bv de vakanties. Als invalster, werden die nl. niet doorbetaald.


Kennismaking
Op een gegeven moment werd ik telefonisch benaderd door de directeur van een  islamitische school. Er was een vacature voor drie dagen in een combinatie 4/5. Ik moest langskomen voor een gesprek. Omdat ik er vrij open instond en een vaste baan voor drie dagen me wel wat leek, ben ik langsgegaan voor het gesprek. Tijdens het telefoongesprek was me al duidelijk gemaakt, dat ik geen hand zou krijgen van de heren van het schoolbestuur.
Het gesprek zelf was zonderling: het leek of ik in een andere wereld stapte. De ruimte was alleen functioneel met enkele Arabische teksten aan de muur. De Nederlandse dames leken op grote witte driehoeken met een gat bovenin waar het gezicht te zien was. De duidelijk buitenlandse heren van  de stichting zaten er in hemdsmouwen bij, het was nl behoorlijk warm die dag (eind zomervakantie 1992). Dat was opvallend want de dames zaten helemaal ingepakt. Er werden mij regels verteld zoals kledingvoorschriften: hoofddoek dragen; lange rok liefst zwart of donkergrijs of blauw; ruimvallende kledingstukken waarin geen lichaamsvormen te onderscheiden waren; lange mouwen; geen make-up; geen parfum; gescheiden jongens en meisjes etc. Geen verjaardagen, geen christelijke feestdagen, geen sinterklaas maar islamitische feesten. Geen muziek, geen felle kleuren etc. Er werd geen gym gegeven. Geen kerst- maar wintervakantie. Tweede paas- en pinksterdag werken want hun vakanties liepen anders. Verder  werden mij vragen gesteld vnl. over mijn eigen godsdienst en hoe ik die beleed. (Van huis uit katholiek maar ik deed er niks aan.) Er werd opvallend weinig gevraagd over ’t werk in ’t onderwijs zelf en naar mijn ervaring. Een paar dagen later kreeg ik een telefoontje, dat de keus op een andere kandidaat was gevallen. Zij was christelijk en dat had duidelijk de voorkeur boven iemand, die niet meer naar de kerk ging, zoals ik.

Hiermee was de kous af, dacht ik en ik ging verder met invalwerkzaamheden. Niet lang daarna echter, werd ik weer gebeld door diezelfde directeur van de islamitische school, dat er kinderen bij waren gekomen. (een of twee gezinnen stonden al snel garant voor vijf à tien kinderen.) Er was nu weer een vacature voor drie dagen in een 4/5 combi. Omdat ze mij al hadden gezien, hoefde er geen sollicitatieprocedure meer te volgen en kon ik meteen beginnen. Misschien dat de directeur aan mijn lauwe reactie merkte, dat ik niet heel erg stond te trappelen want ik kreeg te horen, dat ik wel moest vanwege m’n uitkering. Het GAK ervan in kennis stellen, als ik zou weigeren, zou zeker gebeuren. Het was duidelijk een soort van chantage. Nu ben ik een beetje een debieltje als het aankomt op zakelijke dingen als uitkeringen en subsidies, zeker in die tijd en ik slikte alles voor zoete koek. Zo begon dus mijn carriere aan de islamitische school.


Mijn lokaal, een treurnis.
Ik maakte kennis met, laten we haar Nettie noemen. Dat was de christelijke leerkracht, die wel was uitgekozen bij het sollicitatiegesprek. Ze was nu ook een soort onderdirectrice en zat ook een dag per week voor de administratie en in groep 6/7/8 met de directeur. Samen deden we de combinatiegroep 4/5. Zij op maandag en dinsdag en ik woensdag t/m vrijdag. Het lokaal was echt een treurnis, nergens een afbeelding, schilderij of leuke schoolplaat. Dat mocht allemaal niet. Geen gezichten; geen vrolijke kleuren. Iets saais en abstracts mocht dan wel en we moesten maar kijken of we zoiets konden vinden. Na een tijdje had Nettie een landschapskalender meegenomen en ze had de platen van 30 cm bij 30 cm  opgehangen.  Ik vond het niet heel leuk maar in ieder geval was het beter dan niets, plus het steriele was van het lokaal af op die manier. Een paar dagen later belde ze me op, dat ze de foto’s weg had moeten halen. Waarom? Foto’s van weilanden met koeien… wat kan daar fout aan zijn? Geloof het of niet! Heel klein op de horizon stonden dorpjes met daarin… een kerkje. Ik zag het een paar dagen later toen ze me het liet zien. En een kerk mag dus niet! Terug bij af.
Er was een streep getrokken in het midden van de klas en de ene helft bij de raamkant was voor de jongens en de andere helft voor de meisjes. Groep 4 vooraan en groep 5 daarachter. Alle tafels stonden los in ‘instructiemode’, zoals wij dat later in het onderwijs wel noemden. (Gezichten allemaal naar het bord)


Poppenkast
Natuurlijk is alle begin moeilijk en het was zeker vreemd zo’n eerste dag. Zelf moest ik me in een geleende donkerblauwe rok  hijsen en een hoofddoek opdoen. Ik had nl zelf geen wijde lange rokken maar gelukkig wel een veel te grote vormeloze blouse en sjaaltjes had ik ook wel.
De kinderen en -in alles bedekkende lappen gestoken- moeders kwamen binnen. Er zaten ook moslims uit de buurt op school. De ouders daarvan zag je eigenlijk nooit. In die tijd waren leggings in de mode en de meeste meiden kwamen dus binnen in leggings of korte rokjes en topjes. Ze waren gemiddeld wat donkerder van teint maar voor de rest waren het net Nederlandse kinderen.
En toen begon, wat ik al snel zou bestempelen als ‘poppenkast’. Het schooltenue (alleen voor de meisjes) bestond uit een lange donkerblauwe rok, zo een als ik ook geleend had; een wijde witte blouse met lange mouwen en chador van een zedige lichte kleur. Dat is een voorgevormde sluier met een gat erin, die alleen het gezicht vrij laat en die tot over borsthoogte hing. Dit kledingvoorschrift gold trouwens voor de hele school. Zelfs de kleinste kleutertjes liepen met hetzelfde ‘uniform’ aan.
De dag begonnen we altijd in de kring, niet gezellig een kringgesprek zoals op andere scholen maar sura’s opdreunen, uit ’t hoofd. Natuurlijk verstond ik er niks van maar na een tijdje had ik wel in de gaten, dat er een zekere regelmaat inzat met terugkerende woorden en dat kinderen probeerden tijd te rekken of ze deden het om mij te pesten, dat weet ik niet… Dan greep ik in op het goede moment.

Schoolpopulatie
Al tijdens mijn eerste pauze was het raak! Er werd ontzettend gevochten, m.n. door de jongens. Er zaten verschillende nationaliteiten: o.a. Egyptenaren; Libanezen; Palesteinen; Marokkanen; Irakezen en Berbers. Turken en Koerden in mindere mate. Die jongens konden elkaar allemaal niet uitstaan. Egyptenaren stonden bovenaan in de hierarchie, ze waren superieur en de Koerden helemaal onderaan. Soms stond je ertussen met gevaar voor eigen leven. Speelgoed was er niet want ook dat was behoorlijk haram (slecht; verboden etc) maar er waren wel wat houten blokken. Af en toe werden die gewoon naar anderen gegooid met de bedoeling, iemand te verwonden en dan had je pech als je ertussen stond als leerkracht. Gooien is erg populair bij moslims en je moest dus goed oppassen. Op een gegeven moment kregen wij het als leerkrachten voor elkaar, dat er een voetbal mocht komen. De jongens mochten dat gaan doen. De ruzies werden er nog erger door! Gek genoeg spraken de meeste kinderen goed Nederlands. Dit kwam omdat de -in verreweg de meeste gevallen- moeders Nederlands waren.


Vergaderingen
Natuurlijk werd er ook wekelijks vergaderd en ook waren er studiedagen. Het vervelende tijdens deze bijeenkomsten vond ik wel, dat er altijd wel weer op de een of andere gebeurtenis of voorval werd ingehaakt door de directeur door te stellen, dat allerlei dingen haram zijn (eten, kleding, (homo)seks, plezier, muziek, alcohol etc) en dat het zelfs haram is, om daarover gedachten te hebben. Dan werd er verteld, wát je dan allemaal niet vrij mocht denken. Dat was echt bijna alles wat voor ons heel vanzelfsprekend is. Het was pure indoctrinatie! In die tijd heb ik zelf de spreuk bedacht: “Als je niet vrij mag denken, dán zit je pas gevangen!” want dit leek me nog veel erger dan een gevangenis. De vergaderingen leken meer op een soort islamitische les voor ongelovigen. Onze kennis werd flink bijgespijkerd. En ook kregen we gestencilde pakketten mee om thuis door te nemen. Als wij met vragen omtrent het onderwijs zaten, dan werden die meestal op een luchtige manier weggewuifd. (“Nakijken? Oh, doe maar met een streep hier en een krul daar. Niet echt belangrijk.) Nee, er werd voortdurend op gehamerd, hoe de kinderen zich moesten gedragen als goede moslims en hoe je moest straffen.
Ik heb ook twee studiedagen meegemaakt. De eerste was naar een islamitische school in een grote stad, op een klein uurtje rijden. Mijn collega Cisca, die de kleuterklas had, een leuke meid met prachtig blond haar (wat je niet mocht zien) had zelf een auto. Zij zou rijden en de benzinekosten zouden vergoed worden. Ik denk dat C. heden ten dage nog steeds op haar geld wacht: de directeur vond later nl., dat het niet C’s verdienste was maar alles was tot stand gekomen dankzij Allah. Die had er voor gezorgd! 'Inshallah!' (Een term, die we trouwens heel veel hoorden daar.) En daar hoefde C niet voor betaald te worden. Dit soort dingen waren trouwens schering en inslag op de islamitische school. Er werd gelogen dat het een lust was en dát mocht overigens wel! Graag zelfs tegenover onwetenden of ongelovigen c.q. heidenen of kaffirs, zoals wij genoemd werden. Het hoorde absoluut niet bij die slechte dingen, die niet mochten en waar zelfs niet over gedacht mocht worden. Het begrip heette ‘taqiyya’ en er werd gretig gebruik van gemaakt. Mijn collega Aline van groep 3 is er op een gegeven moment heel kwaad om geworden, dat ze steeds voor heiden of kaffir werd uitgemaakt. Zij was behoorlijk christelijk.



Eng elite wereldje.
Naar mij na een tijdje bleek, was de school opgezet door een enge elitaire vrouwenkliek. De mannen van de stichting, die bij het sollicitatiegesprek aanwezig waren geweest, zag ik daarna weinig meer, ja soms bij een weeksluiting.
Wel waren er een aantal Nederlandse vrouwen, van top tot teen gehuld in een wittig soort maatpak. Ik noemde die vrouwen altijd driehoeken omdat ze daarop leken. Witte stoffen driehoeken met bovenin een gat waardoor een gezicht zonder kin en voorhoofd naar buiten stak. De vrouwen, die daar de scepter zwaaiden, waren wel getrouwd met de mannen van de stichting. Ze deden overduidelijk heel vervelend tegen de jongens en scholden ze uit, als er maar even aanleiding was. Toch hadden diezelfde jongens weer allerlei ‘privileges’. Ze zaten op een warme dag gewoon in hun hemd in de klas, terwijl de meiden dik ingepakt waren, bv.
Ik heb het nu over 25 jaar geleden en het was eng, in die tijd te horen over hun denkbeelden. Ze staken niet onder stoelen of banken, dat ze ons, heidense leerkrachten, nu nog nodig hadden omdat ze nu nog klein waren als gemeenschap maar dat uiteindelijk iedereen eraan zou moeten geloven. Als eerste de moslims, die te weinig aan het geloof deden en daarna ook alle andere Nederlanders. Ook wij zouden ons moeten bekeren. Ze legden ook haarfijn uit, hoe dat te werk zou gaan. Door immigratie, gezinsherenigingen en door het huwen van (liefst) Nederlandse vrouwen –die dan verplicht moslim zouden moeten worden- en het krijgen van heel veel kinderen. Op die manier zou de moslimgemeenschap steeds verder uitdijen, zouden ze in belangrijke banen en in de politiek terechtkomen en de sharia gaan invoeren. Dit alles zou met 50 jaar helemaal voltooid moeten zijn. Ik heb dit altijd heel serieus genomen en voor 100% geloofd! Ik heb het ook altijd overal rondverteld maar naarmate de tijd vorderde, alleen nog maar in beperkte familie- en vriendenkring. Het debat over moslims verhardde zich nl. zienderogen met de jaren. Wat ik vertelde sprak echter helemaal niemand aan. Nu zeggen mensen weleens: “Ja, dat klopt, jij zei het altijd al”.


Onderwijs in de klas.
Natuurlijk was ik er om gewoon onderwijs te geven en dat deed ik heel graag. Het maakte me daarbij weinig uit of het moslimkinderen waren of Nederlandse. Helaas was het bijna onmogelijk om goed onderwijs te geven. Er waren geen islamitische methodes, alleen de Nederlandse en die vonden ze niet goed. Op de werkvergaderingen zaten we onze tijd grotendeels te verdoen, met hoofdstukken schrappen, die niet in de islamitische kraam te pas kwamen. Om een voorbeeld te geven: de methode ‘Begrijpend lezen’ moest helemaal doorgeplozen worden en alle hoofdstukken of gedeeltes daarvan, die niet door de beugel konden, moesten worden geschrapt. Bv een les over een jongetje en meisje die bevriend waren; een kind wat een hondje kreeg; een les waar een kerk in voorkwam; sinterklaas; een concert en noem maar op. Talloze lessen of gedeeltes daarvan werden daadwerkelijk afgeplakt opdat kinderen het ook niet meer zouden kúnnen lezen. Hetzelfde gebeurde met alle AVI-boeken. Er is heel wat printpapier, lijm en type-ex doorheen gegaan. Kinderen klaagden, dat ze niks meer van een boek snapten. En ook de opbouw uit methodes was weg. Als je verschillende lessen moet schrappen, dan mis je ook noodzakelijke stof. Van de geschiedenismethode bleef zo weinig over, dat het als vak geschrapt werd. Zelfs de rekenmethode was niet heilig. Om een voorbeeld te noemen: er stonden spelletjes in om kinderen op een leuke manier te laten rekenen, o.a. met dobbelstenen. Nou vergeet het maar: spel en gokken zijn dus ook verboden in de islam. Die hoofdstukken werden ook geschrapt. Hopla… daar ging je opbouw!
Wat betreft de expressieve vakken: tekenen mocht wel maar dan van abstracte dingen. Poppetjes tekenen was uit den boze. Gelukkig was ik op dat gebied redelijk onderlegd en kon ik de kinderen wat alternatieven aanbieden met tekenen en handenarbeid. Muziek, zingen en dansen waren ten strengste verboden!


Verdriet
Op een gegeven moment was een van de driehoekdames van de stichting verdrietig. Het was goed te merken maar ik wist het fijne er niet van. Later wist een van mijn collega’s te vertellen wat er aan de hand was. Meneer had er een nieuwe vrouw bij genomen. Blijkbaar vond ze dat toch een van de minder leuke dingen aan de islam.
Een ander soort verdriet maakte ik mee met een andere Nederlandse in niqaab gehulde vrouw en moeder. Ik had haar wel al vaker op school gezien maar haar kinderen zaten niet in mijn klas. Ik kwam mijn lokaal binnen en ze stond bij het open raam met een behuild gezicht. Ik vroeg haar of ik iets voor haar doen kon. Het bleek dat ze stiekem stond te roken. Op dat moment kwam alles eruit bij haar. Ze had haar knappe Marokkaanse man leren kennen als zeer westers man en met een goedbetaald vak. Ze waren getrouwd en hadden een zoon en twee dochters. Hij rookte, dronk, ging naar feesten en was zo ‘Nederlands’ als jij en ik. Toen was zijn vader overleden en dat was de knop, die omging. Hij werd nu hoofd van de familie als oudste zoon en moest zich overeenkomstig gaan gedragen. Zijn vrouw moest helemaal in niqaab, de kinderen moesten naar de islamitische school en al die andere dingen, die bij het geloof hoorden. Haar dochters waren nu net naar Marokko gestuurd want in Nederland was het niet goed voor hun. Ze miste de meisjes enorm. Ze was ook kwaad, dat ze niet meer mocht roken. Ze vertelde, dat ze er op de een of andere manier…, als hij erachter zou komen. Die zin maakte ze niet af. Dus wat ze daarmee bedoelde, was me niet helemaal duidelijk maar hartverscheurend was het wel!


Gehoord van kinderen
Kinderen vertellen vaak dingen. Ze hebben lang niet altijd in de gaten, dat jij als leerkracht er vraagtekens bij plaatst. Zo hoorde ik van jongens van acht en negen jaar vaak, dat ze later in de jihad zouden gaan vechten, dat ze 72 maagden zouden krijgen als ze zouden sneuvelen in de strijd tegen de kaffirs. Let wel: jongetjes van acht en negen jaar! Op een gegeven ogenblik hoorde ik ze over Hitler praten. Ik deed of mijn neus bloedde en vroeg terloops wat ze erover wisten. Ik viel bijna van mijn graat van schrik. Wat bleek: ze dweepten met Hitler en thuis werd er veel over gepraat en ook tijdens de preken in de moskee. Hitler bleek een toffe peer te zijn in hun ogen omdat hij zo’n zes miljoen joden had vergast. Ze vonden het geweldig en ook hun moeders en vaders hadden een speciaal plekje in hun hart voor de grootste slager van de 20ste eeuw. Ik wist dat ze niks van joden moesten hebben maar dát hakte er nogal in bij mij en ik ging naar de directeur. Daar werd de zaak gesust: "Inderdaad waren ze niet zo gek op joden. Het waren kinderpraatjes en ik moest er niks achter zoeken." De jongens werden ook niet ter verantwoording geroepen en ze kregen ook geen straf. Typisch want als iemand het woord ‘kerstmis’ of iets vergelijkbaars in de mond nam, moest ie zeep slikken.


Straf
Straffen hoort net zo bij moslims als bidden en enkele andere gebruiken. Je wordt constant in de gaten gehouden en je wordt verlinkt door de anderen als je je niet aan de regels houdt. Een lijfstraf, die ik uit moest voeren, was kinderen de mond laten spoelen met zeep. Ik ben regelmatig op het matje geroepen, omdat ik een kind, dat het verdiende geen straf had gegeven. Rara, hoe wist de directie dat?
Om het minste of geringste moest die straf uitgedeeld worden: een scheldwoordje zeggen of bv het meisje dat in december in de kring na de sura’s snel even wilde vertellen, dat ze sinterklaas en zwarte piet had gezien. Op dat moment kwam de directeur binnen en hoorde dat. De rapen waren gaar! Het arme kind werd uitgescholden en de andere kinderen moesten niet in hun hoofd halen, naar heidense gebruiken te kijken of erover te praten of er zelfs maar over te denken! Het kind werd op hardhandige wijze de mond gespoeld met zeep!
Geslagen werd er ook, volgens mijn duo Nettie, die het gezien heeft. Met een end hout, een lat. Wij hadden een continurooster en om 14:00 uur gingen de kinderen in salat (bidden) in de speelzaal van de school. Daar gebeurde het.
De kinderen kwamen dan alleen na 45 minuten nog even de klas in voor de omgekeerde ‘poppenkast’ en dan gingen ze naar huis. Het was een van de weinige voordelen van die school, je had dan mooi de tijd om na te kijken en je lessen voor te bereiden.
Een keer werd er een meisje heel streng gestraft. Zij had buiten schooltijd, gewoon in haar eigen tijd ‘iets ergs gedaan’ met een jongen. Wat ik ervan begreep, is dat ze arm in arm had gelopen met die jongen. Het was een meisje uit groep 5, mijn groep. Ze is dus ook aangescheten door een ander kind, want het was helemaal niet op school gebeurd, zó gemeen. Het meisje moest drie dagen op de gang zitten en werd helemaal ingebouwd met een grote kartonnen koelkastdoos, er was een kijkgat ter hoogte van haar gezicht. Dat was écht net een poppenkast. Als de andere kinderen erlangs kwamen na de pauze, mochten ze haar uitschelden en ‘zacht’ met een hand zand (uit de zandbak) naar haar gooien. Ik heb zelfs kinderen zien spugen. De directeur vond dat allemaal wel verantwoord.


Dit wil ik niet voor mijn kinderen!
Het gebeurde regelmatig, dat er kinderen werden aangemeld, die dan binnen een of twee weken weer van school werden gehaald. Een paar keer ben ik min of meer getuige geweest van een ruzie tussen directie en ouders of moeder. De directeur ging dan behoorlijk te keer tegen de ouders: een goed moslim hoorde uiteraard op een goede islamitische school te zitten! Dan werden weer allerlei regels en wetten erbij gehaald. De ouders werden voor van alles en nog wat uitgemaakt. Sommige ouders hielden voet bij stuk (meestal van Indonesische afkomst) en haalden de kinderen van school. Ik hoor een moeder nog roepen: “Dit wil ik niet voor mijn kinderen!”


Rituelen
Omdat we een continurooster hadden, aten we op school. (Mij was het trouwens verboden om varkensvlees te eten.) En ook voor de pauze. Ik kan niet zeggen, dat het een heel slechte gewoonte was maar de handen moesten persé gewassen worden voor het eten. Soms duurde het daardoor erg lang eer iedereen klaar was, er was maar een klein fonteintje in de klas.
Als leerkracht moest je weleens naar het toilet en dat was dan dikke pret. Soms maakte je al een sliding voordat je bij de pot was. Een keer schoot het me in mijn rug omdat ik weer eens uitgleed. De islamitische dames hadden nl de gewoonte om zich schoon te spoelen van onder na ieder toiletbezoek. Daartoe stonden er allemaal flessen met water. Je kwam dus bijna nooit op een droge wc, het water ging soms nog net niet over de drempel heen. Je vond nooit een droge bril. Ik heb meerdere keren met een natte onderkant van mijn lange rok rondgelopen maar al doende werd ik er handiger in, om niet nat rond te lopen. Op een gegeven moment werden er meer rituelen ingevoerd, ze hadden ook betrekking op het toiletbezoek. Kinderen moesten met een bepaald been het toilet instappen en bij sommige gelegenheden moesten ze doen alsof ze iets over hun schouder gooiden. Ik heb de uitleg hiervan gemist en weet er niet het fijne van.


Geen gymles
Er werd geen gymles gegeven. Dat had te maken met het kleine aantal leerlingen op school. Het aantal varieerde tussen de 65 en 80. Jongens moesten natuurlijk apart en de meisjes ook. Voor de jongens moest er een mannelijke leerkracht komen en voor de meisjes een vrouw. Er was echter geen vakdocent te vinden, die op hun voorwaarden, voor een uurtje per week een grote heterogene groep wilde begeleiden. Op het eind van het schooljaar was er wel een mannelijke leerkracht gevonden. Zodoende kregen de jongens een uurtje gym.


Ten huwelijk gevraagd.
Op een gegeven moment kwam er islamitische les en Arabisch op het rooster te staan. De stichting wilde dat graag. Wij als Nederlandse leerkrachten konden dat niet geven maar ze hadden wel iemand, die Arabische lessen kon geven. Wij moesten in de klas erbij zitten want die man was niet bevoegd. Verder hoefden we niets te doen… beetje op de orde letten hooguit en wat nakijken. De kinderen kregen dus Arabisch en Arabische schrijfles. Het ging gecombineerd met koranteksten dus het mes sneed aan meerdere kanten. Die Arabier (ik weet niet wat zijn nationaliteit was) sprak mij aan na een aantal keer. Hij wilde furrzdéllen en dan zei hij nog een aantal dingen die ik niet begreep en traawe. Na een aantal pogingen van zijn kant begreep ik eindelijk zijn bedoeling. Hij wilde zich voorstellen, noemde z’n naam en hij wilde wel met me trouwen. Ik heb hem heel gauw uit die droom geholpen. Op dat moment was ik zo ongeveer 18 jaar getrouwd. Onze kinderen zaten allebei op het vervolgonderwijs. Bovendien zou ik nog niet met een moslim trouwen al was het de laatste man op aarde.


Weeksluitingen en schoolreisje
Zoals iedere school een weeksluiting had, had de islamitische school dat ook. Gek genoeg hoefde ik niks in te studeren met de kinderen zoals ik dat gewend was: een toneelstukje hier en een liedje daar… dus ik was heel benieuwd de eerste keer. Dit had ik nooit kunnen bedenken: drie kwartier lang werden er sura’s en andere verzen voorgelezen. Voorlezen betekent in dit verband, uit het hoofd opzeggen. Kinderen die wilden, mochten komen ‘voorlezen’ en soms werden ook andere kinderen gekozen door de directeur. Als het niet helemaal vlekkeloos ging, werd het kind een beetje geholpen en er werden altijd wel een paar duimen in de lucht gestoken. Er stonden op vrijdagmiddag soms wel wat ouders te kijken, vandaar dat het allemaal heel gemoedelijk ging. Er werd niet geklapt. Dat mocht niet volgens het geloof, dat was haram.
Er was ook een schoolreisje gepland maar ik ging niet mee wegens plaatsgebrek in de bus. Ik bleef samen met een andere collega op school om weer leesboeken en leerboeken te verminken. Het was een erg leuk uitje want het ging naar een megagrote moskee in een grote stad. Wat vonden we het jammer!


Hoog bezoek
Er werd bezoek verwacht. Een Arabische islamitische tandarts met zijn (Nederlandse) vrouw. Hij zou komen vertellen over beroepen. Het moest interessant zijn voor de kinderen uit groep 8 maar wij van groep 4 en 5 moesten er ook bij komen zitten. De man was een Arabier die gebrekkig Nederlands sprak en z’n vrouw liep erbij in een zwarte burqa. Ze had een baby. De man probeerde het een en ander te vertellen voor de jongens maar dat lukte niet zo best. De meisjes waren vooral heel erg onder de indruk van de in top tot teen verhulde vrouw en de baby. Ze vroegen honderduit. We gingen in een ander lokaal zitten met de meisjes, daar ging even later het 'luikje' open. Ik bedoel hiermee het stukje stof, dat gedeeltelijk los kon. We konden toen haar ogen zien. Dat de meiden erg onder de indruk waren, bleek daarna nog eens extra. Ze experimenteerden het volledig sluieren met hoofddoeken, die er altijd wel te vinden waren.


Eind in zicht
De islamitische school was ook een streekschool en vervoer werd kosteloos aangeboden vanaf 4 km van school wonenden. Aan het eind van dat schooljaar maakte de gemeente bekend, dat het vervoer van en naar huis strenger werd beoordeeld. Tot dan toe was de grens vier kilometer en die werd opgetrokken tot 6 kilometer. De ouders konden een tientje betalen per kind en dan werden ze toch gehaald maar dat deden die ouders dus niet. Voor een tientje per kind per jaar… dat hadden ze er niet voor over! Wat een principes! Zodoende vertrokken er in een keer achttien van de ca 75 kinderen van school. Het betekende voor mij het eind van mijn islamitische schoolcarrière. (Last In First Out) De directeur dacht waarschijnlijk dat ik het heel erg vond, nadat ik op de hoogte was gesteld en kwam me tot drie keer toe vragen of het nog wel met me ging. Hahahaha.
Aan het einde van het schooljaar gaan islamitische kinderen vaak eerder weg omdat ze op vakantie gaan in het land van herkomst. Het gebeurde toen ook, dat er kinderen naar een land gingen, dat ze ontvlucht waren… heel vreemd vond ik het.
Een ander vreemd voorval was dat met m’n Libanese meiden: twee leuke zusjes met blanke huid, sproeten en vuurrode krullen maar wel donkerbruine ogen. Ze zouden wat eerder dan de laatste schooldag naar Beiroet, Libanon vertrekken. Ze hadden daar een huis. Moeder (ook Libanese) maakte er nog grapjes over en ik was meer dan welkom om ook mijn vakantie daar door te brengen. Het was er heerlijk nl. Waarschijnlijk was het echter een gevalletje Taqiyya. Een paar dagen later moest ik ineens weer aan ze denken want op het journaal werd gebracht, dat er beschietingen over en weer met Israel waren. Er werden beelden getoond van huizen die deels in puin lagen… enfin, die beelden kunnen we allemaal wel dromen. Natuurlijk dacht ik meteen aan die meisjes, die daar zaten, in diezelfde stad. Ik vergat het voorval en dacht er niet meer aan… tot het jaar erna. Aan het begin van de vakantie brak wéér de pleuris uit daar. Het werd een jaarlijks terugkerend fenomeen, ook dit jaar was het weer raak! Ik zag een patroon en ik twijfelde er eigenlijk niet meer aan, of die ellende had iets te maken met ‘mijn’ Libanezen. Ik kan niks bewijzen, dat weet ik.



Duveltje uit een doosje
In het nieuwe schooljaar ging ik weer verder bij het openbaar onderwijs, waar ik trouwens op mijn vrije dagen ook nog wel af en toe een dagje was blijven werken. Het was prima om weer ‘thuis’ te zijn ook al was dat op tientallen scholen verspreid door de stad. Ik vond het heerlijk en ook vreemd, dat ik niet meer onder die constante dwang van haram en halal stond, het schijnheilige aardig doen met voorbedachten rade, het constant op je hoede moeten zijn, omdat je in de gaten werd gehouden en zonodig verraden werd en al die andere dingen, waardoor ik in conflict kwam met mijn geweten.
De schok en walging waren groot, toen een maand ongeveer na het begin van het nieuwe schooljaar, ik wederom gebeld werd door de directeur van de islamitische school. Er waren weer nieuwe kinderen bijgekomen, dus ik was weer nodig. Ik heb vriendelijk bedankt. Er werd weer gedreigd met de ww en dat ik wel moest omdat ik anders ook geen ww aan kon vragen want er zou wel voor gezorgd worden, dat ik daar geen recht op had. Toen heb ik gezegd, dat ik dat dan voor lief nam. Dat ik nooit en te nimmer meer daar zou komen werken.


Was alles slecht?
Nee, met mijn Nederlandse collega’s kon ik het goed vinden en zij zaten daar ook omdat ze graag een baan wilden en wat verdienen. De banen lagen niet voor het opscheppen in die tijd dus je was al blij als je een vaste baan kon krijgen.
In die tijd was de werkdruk in het onderwijs nog helemaal niet hoog, dat gecombineerd met het continurooster, betekende, dat we om twee uur ’s middags al zonder kinderen zaten, heel luxe! Rustig nakijken: streepje hier, krulletje daar en om een uurtje of drie naar huis.
Verder heb ik ook in teamverband een cursus van de schoolbegeleidingsdienst moeten doen: ‘zelfstandig werken’. Dat is de beste cursus die ik ooit gehad heb. Al die jaren daarna maakte ik weer gebruik van wat ik daar geleerd heb, dus daar heb ik echt heel veel profijt van gehad!


25 jaar later
Nu we inmiddels 25 jaar verder zijn, is heel veel van wat er daar verteld werd, uitgekomen. Bijna alle islamitische vrouwen, beantwoorden nu aan de islam. Ze dragen hoofddoeken waar de gewone moslima's dat vroeger vaak nog niet deden. We kennen allemaal (tenzij je onder een steen hebt geleefd) hun agressieve manier van doen tegen joden, homo’s en vrouwen. De jihad waarover ze het hadden, is in volle gang. Hoeveel van ‘mijn’ jongens (nu mannen van 35) zijn misschien daadwerkelijk naar Syrie gegaan om daar te vechten? Hoeveel liggen er provocerend in de hoofdstad op straat richting Mekka te bidden of lopen mee in een optocht met IS-vlaggen? In de tussentijd zijn er veel nieuwe islamitische scholen geopend, hebben ze eigen leerkrachten en zitten moslims in de tweede kamer. Denk aan Denk bv. Ook in andere partijen zijn ze goed vertegenwoordigd. Dagelijks kunnen we de gevolgen zien, (in ieder geval degenen, die niet blind zijn), van hun streven naar wereldmacht. Bijna heel Europa wordt geteisterd door aanslagen en overspoeld door hordes laag opgeleide islamieten. De grote steden zijn al hoofdzakelijk islamitisch. Vandaag was in het nieuws, dat analfabetisme 1 miljard kost. Tel dat op bij al die andere miljarden, die worden uitgegeven aan opvang; huisvesting; gezinsherenigingen; uitkeringen; subsidies; onderwijsprogramma’s; kinderbijslagen; gezondheidszorg; criminaliteit en ga zo maar door. Bedenk ook, dat er een heel legertje hulpverleners goed verdient aan de asielindustrie. Wij Nederlanders moeten met lede ogen toezien hoe een voor een onze sociale verworvenheden worden afgebroken en dat we steeds meer moeten gaan betalen voor alles. Het geld moet immers ergens vandaan komen… Moslims van allerlei nationaliteiten integreren niet en vormen parallelle samenlevingen, die steeds groter worden en uiteindelijk de zeggenschap over zullen nemen. Ik denk, dat we al veel te ver zijn en dat deze trend niet meer te stoppen is. Onze (toekomstige) regering zal er ook weer niks aan gaan doen, integendeel. Mijn verwachting is, dat er nog vele honderdduizenden zullen binnenkomen de eerstkomende jaren.

Annie de Wijs
4 april 2017




donderdag 30 maart 2017

Open brief aan Mark Rutte en Sybrand Buma.

Heren,

Het is alweer twee weken geleden, dat de desastreuse (vind ik) uitslag van de verkiezingen bekend werd gemaakt. Meteen om 21:15u kwam er een prognose en die was zoals later zou blijken, behoorlijk definitief. Het is een van de mysteries van deze verkiezingen, evenals alle blijken van fraude, wegraken van stemmen, etc. op verschillende stembureaus. Hoewel de coalitiepartners dik hebben verloren en de PVV en rechts als geheel hebben gewonnen, wordt dit niet vertaald naar een volgende regering van centrumrechts.

Ik kan sinds 15 maart j.l. het idee niet van me afzetten, dat wij in een 'bananendictatuur' wonen!
Waar is de democratische handel en wandel? Die is er niet en zeker niet geweest ook in de aanloop naar de verkiezingen. Hebben wij hier in NL ook waarnemers nodig zoals in verre corrupte landen om erop toe te zien, dat alles eerlijk gaat?
De PVV is monddood gemaakt al van te voren: "wij gaan niet met hem regeren dus stem maar op ons." Is dát democratisch? En dan het lek in de beveiliging wat toevallig nét voor de verkiezingen (heel goed) uitkwam, waardoor Wilders zijn campagne moest staken.

Ik houd jullie (Rutte en Buma) verantwoordelijk voor de enorme verharding, de polarisatie, die nu in de maatschappij gaande is. 
Immers, jullie doen als voorbeeld voor de bevolking niet anders, dan het demoniseren van Geert Wilders en de PVV-stemmers door ze te bestempelen als racist; xenofoob; fascist en dat op het hóógste niveau. Als gevolg daarvan willen 'deugende en linkse volksstammen' Geert Wilders en PVV-stemmers deporteren; omleggen; hun spullen molesteren; stenigen; snipers oproepen en meer van dat soort fraais. Gewoon omdat ze denken, dat dat goed is én omdat het kan! Sinds kort 'zit' ik op Twitter en wat je daar allemaal leest...  Deze doodswensen en daden van geweld worden geschreven door 'linkse' Nederlanders (die zichzelf graag omschrijven als antifascisten), waar ook enkele zeer bekende Nederlanders tussen zitten. Ik vraag u beide of dat normaal is. Aan Rutte, die zo graag minister president van 'alle' Nederlanders wil zijn... En aan meneer Buma van het CDA met uw normen en waarden, is dit normaal? Als uw antwoord "Nee" is, ga dan eens bij uzelf te rade! 
Van de PVV-aanhang zie ik dit soort aantijgingen veel minder terwijl 'wij' de naam hebben fascist te zijn. En waarom? Wil iemand vertellen waarom wij dit predikaat verdienen? Omdat we zeggen, dat we minder moslims, minder Marokkanen willen? (Dat zeggen jullie zelf óók, al is het op een iets andere manier.) Fascisten zijn mensen, die geweld willen gebruiken. Geert Wilders heeft nooit en te nimmer opgeroepen, geweld te gebruiken, nooit! Hij verafschuwt het en vindt, dat ze die mensen, die het gebruiken op moeten pakken en vast moeten zetten. Hij is zelf het slachtoffer van de dreiging van geweld... hij is de laatste, die ertoe op zou roepen!

Net als in de tijd van Pim Fortuyn wordt er door jullie weer zó opgeroepen tot haat, dat het bijna niet anders kan, of er gebeurt eerstdaags werkelijk iets. Het kan zomaar uit de hand lopen, zelfs een burgeroorlog veroorzaken. Mensen zijn wanhopig, hun enige kans op verbetering is hun ontnomen. Ze weten niet of de verkiezingsuitslag klopt; die is dubieus! Ze weten wel, dat hun kans om voor hén belangrijke standpunten aan te pakken, verkeken is door jullie weigering samen te werken.

Thierry Baudet en het Forum voor Democratie lieten het al een tijdje rondzingen: de gevestigde politiek is één groot kartel en een baantjescarroussel. Wat is die man een ziener en wat heeft hij het bij het rechte eind! Het bewijs is er gewoon en ligt voor onze neus. Jullie weigering tot samenwerking en demonisering van de PVV is het bewijs. Zo aan het pluche gebakken, dat zelfs een partij als Groen Links in aanmerking komt om te regeren. Het is de partij van de communisten en  terroristen. En daar willen jullie wel samen mee? Jullie hebben het er altijd over, dat de PVV geen oplossingen heeft. Maar wie van jullie vraagt aan Jesse Klaver, hoe we al die immigranten (eerlijker woord voor vluchtelingen), die hij hierheen wil halen, gaan betalen? Wie van jullie vraagt hem, hoe het met de hardwerkende Nederlanders, waarbij de rek eruit is, moet? Wie van jullie vier (als ik Alexander Pechtold en Jesse Klaver meereken) heeft er ooit in een wijk gewoond met veel buitenlanders en dan m.n. met een moslimachtergrond? Dat zou ik interessant vinden om te weten en ik denk velen met mij. En dan doel ik niet op die leugentjes van Jesse Klaver.

Om af te sluiten nog dit: Ik (60+) heb vanaf mijn achttiende altijd gestemd; heb nooit een keer overgeslagen. Nu zie ik echt de noodzaak niet meer in en volgende keer zal ik waarschijnlijk verstek laten gaan. De uitslag staat toch al vast van te voren. HET HEEFT ECHT GEEN ZIN en dat weet ik nu (pas).

Met vriendelijke groet,

Een teleurgestelde en zeer verontruste burger van Nederland,
Annie de Wijs









vrijdag 17 maart 2017

VERKIEZINGSFRAUDE OP GROTE SCHAAL IN NEDERLAND

De laatste dagen wemelt het op internet van de beschuldigingen, dat er fraude zou zijn gepleegd met de stemformulieren. Ik vond een blog van Wim Visscher waarop hij dit onderwerp behandelde 

VERKIEZINGS FRAUDE OP GROTE SCHAAL IN NEDERLAND 

en ik heb hem antwoord gegeven. Zie hieronder.

Hallo Wim Visscher,
Het zou mij op zich niks verbazen als er idd gefraudeerd is.
Hélemaal niet zelfs!
De NL’se regering en de EU zitten niet op een grote PVV te wachten.
Er zijn allerlei scenario’s te bedenken.
Het punt is echter, dat je bewijs moet hebben.
Willen mensen onder ede verklaren, dat dit plaats heeft gevonden?
Zijn er echt stapels met pvv-stemmen gevonden?
De conciërge, die beweert de formulieren gevonden te hebben,
waar is hij? Waar zijn de stapels formulieren?
Ik zou het heel fijn vinden indien bewezen kon worden,
dat er idd grootschalige verkiezingsfraude in het spel is!
Maar met alleen berichtjes bereiken we het tegenovergestelde:
mensen gaan pvv’ers dan óók nog belachelijk maken:
“Je kunt niet tegen je verlies; complottheorieën;
waar zijn de bewijzen” en noem maar op.
Met de stelling dat 80% opkomst te veel is,
ben ik het overigens niet eens.
Het was echt erg druk maar daardoor had ik juist de stellige overtuiging,
dat mensen eindelijk voor de verandering gingen.
Immers… jarenlang waren de opkomsten laag.
Mensen vonden het niet nodig om te stemmen.
Waarvoor zouden ze anders stemmen dan voor verandering!
PVV ís die verandering en Groen Links ook wel. (en dat is duidelijk te zien)
I.i.g. niet voor de VVD en nog wat van die partijen.
Ik hoop dat er werkelijk bewijzen zijn en dat de mensen die ze hebben,
niet al te lang wachten met stappen ondernemen.
Mocht het verzonnen zijn, dan hoop ik dat ze ophouden!
Ik word al met de nek aangekeken vanwege mijn stem op de PVV
en nou ook nog voor ‘het niet tegen mijn verlies kunnen’.
Met vriendelijke groet,

dinsdag 14 februari 2017

Het Grote Vuilspuien is begonnen! Mensen trap er niet in!

Mensen trap er niet in!

Nog maar een maand en dan zijn de verkiezingen. Ik had wel wat tegenstand van de linkerkant verwacht maar wat er nu gebeurt, slaat alles! Niet normaal, wat er vandaag allemaal naar buiten kwam over de PVV. Hier een greep.

  1. Een krant; de Gooi- en Eemlander kwam met een artikel waarin stond, dat de PVV verboden zou moeten worden. https://www.gooieneemlander.nl/nieuws/opinie-de-pvv-zou-verboden-moeten-zijn
  2. De Volkskrant bekritiseerde Rick Nieman die Geert Wilders niet als echte politicus had moeten behandelen maar als uitschot.
  3. Er kwam een rapport uit van een stelletje advocaten, waaruit zou moeten blijken, dat alles wat de PVV wil, onrechtmatig is.
  4. Bericht van de een of andere aartsbisschop in Engeland, die even lekker mee deed met (Trump en) Wilders bashen.
  5. In de meest recente peilingen verliest de PVV vijf zetels en bij een andere Poll zelfs zeven!
  6. Als klap op de vuurpijl gaat het premiersdebat toch door op RTL. 
Dit zijn allemaal pogingen om de PVV-stemmer te laten afhaken. Die snotneus van 'Eenvandaag' zat met een geniepig lachje allerlei zogenaamde argumenten op te dissen waarom de PVV zo gekelderd is. Mensen, trap er niet in!!!

dinsdag 7 februari 2017

Gaat u maar rustig slapen... integratie met twee generaties voltooid.


Bovengenoemde quote las ik laatst ergens ... weet niet meer wie het heeft gezegd en of het een letterlijk citaat is, weet ik ook niet maar het kwam er wel op neer.

De 'vluchtelingen' zijn onder leiding van dit kabinet met hordes tegelijk binnen gekomen terwijl onze eigen cultuur de nek om werd/wordt gedraaid. Kerst wordt winter; Pasen wordt voorjaar en over Sint & Zwarte Piet zullen we het maar niet hebben, dat kan je zo langzamerhand je gezondheid kosten! Op openbare scholen krijgen het suiker- en slachtfeest een prominente plek op het (normaal te) krappe rooster voor bv creativiteit. 

Ja, de integratie gaat prima! Wij (de Nederlanders) zijn al aardig op weg om reservemoslims te worden. Nog een à twee generaties en dan is er niks meer terug te vinden van ons Nederland.

Een mailtje aan Joost Niemöller n.a.v. zijn boek 'Kwaad'.

Een mailtje aan Joost Niemöller n.a.v. zijn boek 'Kwaad'.

Beste meneer Niemöller,

Ik volg u al een tijdje en ik heb gezien dat u een boek hebt uitgegeven met interviews van gewone Nederlanders die tegen de islamisering zijn. Ik ben er in bezig.
Ook ik ben zo'n Nederlandse... al heel lang!
In 1992 heb ik -min of meer- gedwongen (omdat ik vervangster was in het basisonderwijs en een uitkering had voor de dagen dat ik geen werk had, moest ik die baan aannemen) op een islamitische school gewerkt. Na een jaar werd ik eruit gegooid (LIFO) omdat er in een keer 18 van de 75  leerlingen van school afgingen wegens een gemeentelijke vervoersregeling, die verviel en ik was blij toe! Ik had een boek kunnen schrijven over de gang van zaken daar maar helaas heb je als leerkracht geen minuut tijd teveel, dus dat werd 'm niet.
Na schooljaar 1992-1993 ging ik dus weer gewoon vervangen en na een tijdje kwam ik op een vaste plek. Wat ik had meegemaakt op de islamitische school zat mij echter helemaal niet lekker en vanaf die tijd was ik helemaal wars van moslims... niet eens persoonlijk maar wel het feit, dat er hordes Nederland binnenkwamen en de families (neven en nichten, tantes en ooms, opa's en oma's en noem maar op) er achteraan.  Aangezien ik in een gemeente werkte met veel moslims zag ik ook wat dat met de scholen deed: witte scholen werden binnen een paar jaar 99% moslim mét bijbehorende problematiek. Frits Bolkestein kon in die tijd op mijn warme belangstelling rekenen; hij was ongeveer de enige, die wat zei van de immigratie van moslims. Helaas vond hij het grote geld belangrijker dan Nederland. Het duurde daarna een tijd tot de opkomst van Fortuyn, die, zoals iedereen weet, werd geëlimineerd. Rita Verdonk heeft ook een poging gewaagd maar Mark Rutte was haar te slim af. Vanaf 2006 stem ik op Geert Wilders. In een kleine familie- en vriendenkring ben ik er altijd wel voor uitgekomen maar op school waar ik werkte, kon ik dat niet aan de grote klok hangen. Men was daar zó pro D'66 en PvdA... iedere dag moest ik met die collega's werken en de schoolbevolking was 99% islamitisch. Wel had ik sinds 2010 een blog - https://annewijs.blogspot.nl - en een twitteraccount maar vanwege tijdgebrek en omdat ik niet wist hoe ik er bezoekers kon krijgen, deed ik daar erg weinig.
Inmiddels ben ik gestopt met werken op school via een regeling voor oudere leerkrachten, die niet meer matchen met het onderwijs en dat is mijn beste beslissing ooit geweest!  Tot zo ver mijn voorgeschiedenis.

In uw video, die ik zag met Esther van Fenema, bleek dat heel veel van de -in uw boek voorkomende- mensen, zich eenzaam voelen. Dat herken ik heel, heel sterk! Mijn bescheiden vriendenkring is gedecimeerd door scheiding, verhuizing en sterfte. Mijn familie is maar klein (een zus en gezin) en die zijn er niet heel erg mee begaan. Met wie moet ik erover spreken? Met mijn man uiteraard want die denkt er ook zo over. Maar verder? Ik heb een Facebook-account en de meeste mensen ken ik persoonlijk maar het zijn kennissen, niet meer en niet minder. Een stel van hen, doet niets anders dan PVV; Wilders en Trump bashen. Doordat men denkt aan de 'goede kant te staan', doet men de meest vreselijke uitspraken. Alles en iedereen wordt over één kam geschoren en ook hier kan ik dus (nog) niet voor mijn mening uitkomen. Af en toe denk ik dat we de hele verkeerde kant opgaan. Als mensen er zo instaan: recht tegenover anderen en ze je bijna dood wensen, dan zit je tegen een burgeroorlog aan. Er zijn nu echt twee elkaar vijandig-gezinde kampen: pro- en antimoslim oftewel links en rechts. Het valt mij op, hoe vol haat deze mensen zitten, niet alleen op Facebook en Twitter maar ook tijdens hun 'liefdevolle' demonstraties. Ik vind dit echt vreselijk want er zijn mensen die je kent en aardig vindt/vond maar door deze nieuwe kloof wordt het moeilijk! Maar moet je dan omwille van de lieve vrede alles accepteren?

Dit waren zomaar een paar overwegingen en vragen, die me bezighouden.

Met vriendelijke groet,

Annie de Wijs